“All women have a desire for companionship. They want to be wives; they want to be mothers; and when men refuse to assume their responsibility of marriage, for no good reason, they are unable to consummate marriage.”
Harold B. Lee
In 1960, only 10% of children in the U.S were raised without a father in the home.
Today, it is 40%!
There are many reasons behind this sobering statistic. The case of a man banging a woman, and then leaving the town never to return certainly still occurs both in the movies and sadly also in the real world.
More and more men are taking fewer responsibilities partly because of their own laziness and mindsets, and partly because of the contemporary peer pressures from today’s modern society and mass media.
More and more women are also pressured by worldly societal pop culture, contemporary movements, and mass media to be less collaborative with their husbands and raise their children without help from a husband. Despite the trend in popular culture towards greater acceptance of single motherhood and their heroism, research data and study after study empirically demonstrates that dads play an extremely important role in a child’s well-being and success.
This led to more divorce, unsatisfactory marriage, and ill-prepared parenting results in grooming the future generations who will one day shape the world we live in.
Sometimes a man’s ex-wife petitions for primary custody of their child, and sympathetic family courts unjustly grant this request about 80% of the time.
“အမျိုးသမီးတိုင်းသည် ဘ၀လက်တွဲဖော် ရွေးချယ်လိုကြသည်။ သူတို့သည် ဇနီးကောင်းများ၊ မိခင်ကောင်းများ ဖြစ်လိုကြသည်။ အမျိုးသားထံမှ လက်ထပ်ရန်၊ တာ၀န်ယူရန် အတွက် ငြင်းဆန်ခြင်းခံရချိန်မှာတော့ သူတို့နှစ်ယောက်သည် ကောင်းသောအကျိုးဖြစ်ထွန်းစေမည့် လက်ထပ်ခြင်းကို အထမမြောက်စေနိုင်တော့ပါ။”
Harold B.Lee
၁၉၆၀ ခုနှစ်တွင် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုမှ ကလေးများ၏ ၁၀% သာ အဖေအုပ်ထိန်းမှုမရှိဘဲ ကြီးပြင်းလာကြသည်။
ယနေ့ခေတ်မှာတော့ ၄၀% ဖြစ်လာခဲ့ပါပြီ!
အခုလို ၀မ်းနည်းစရာမှတ်တမ်းမှတ်ရာများ၏ နောက်ကွယ်မှာ အကြောင်းတရားများရှိပါသည်။
ယောကျာ်းတစ်ယောက်က မိန်းမတစ်ယောက် ကို လိမ်လည် ပြောဆို ပြီး အတည်အမြဲ အိမ်ထောက်မပြုပဲ လိင်ဆက်ဆံ ပြီး ထိုမြို့မှထွက်သွားပြီး ဘယ်တော့မှ ပြန်ရောက်မလာတော့ခြင်းကို ပရိတ်သတ်ကြီးတို့ ရုပ်ရှင်ထဲမှာ မြင်တွေ့နေကျဖြစ်နိုင်ကြသည်။ ၀မ်းနည်းစရာကောင်းသည်မှာ ထိုဖြစ်ရပ်များသည် အပြင်လောကမှာလည်း ဖြစ်ပျက်နေသည်ကို သိရသည်။
ပျင်းရိလေးကန်၊ စိတ်ဓာတ်ညံ့ဖျင်းသော ယောကျာ်းများ ပိုပြီး တာ၀န်ယူမှု နည်းလာခြင်းသည်လည်း ယခုခေတ် မကောင်းသော အပေါင်းအသင်း၊ လူမှုပတ်၀န်းကျင်၊ social mediaအား လွဲမှားစွာ အသုံးချခြင်းတို့ကြောင့် ဖြစ်နိုင်သည်။
အမျိုးသမီးများသည်လည်း ခေတ်ပေါ် Pop-culture ၊ ခေတ်ပေါ် Radical feminist လှုပ်ရှားမှု၊ Social Media မှ အရာများတို့၏ ဖိအားများကြောင့် သူတို့ယောကျ်ားများနှင့် ဆက်ဆံရေးညံ့ဖျင်းလာပြီး သူတို့၏ သားသမီးများကို ဖခင်အုပ်ထိန်းမှု မပါပဲ အုပ်ထိန်းစောင့်ရှောက်ရသည်အထိအဖြစ်များ ပိုမိုများပြားလာကြသည်။ ခေတ်ရေစီးကြောင်းအရ Singlemotherhood နဲ့ အမျိုးသမီးတို့ရဲ့ တစ်ကိုယ်တော် Heroism ကိုပိုပြီးလက်ခံလာကြသော်လည်း အဆင့်ဆင့် အချက်အလက်ကျကျ လေ့လာမှုများ၏ အဖြေများ၊ လက်တွေ့မျက်မြင်ဖြစ်ရပ်များကို အခြေခံသည့် လေ့လာမှုများ၏ အဖြေများအရတော့ ဖခင်တစ်ယောက်သည် ကလေးတစ်ယောက်၏ အောင်မြင်ခြင်း၊ ပင်ကိုစရိုက်ကောင်းမွန်ခြင်း တို့အပေါ်အလွန်အကျွံ အရေးပါသည်။
ထိုအချက် တွေး ဖြစ် သည့် လူ ဆိုး ငပျင်း ယောကျာ်း တွေး နှင့် ဘာမဆို ငြင်း ၍ ပုန်ကန် မည့် မိန်းမ တွေ များလာ ပြီး ကွာရှင်းမှုများပိုများလာစေသည်။ စိတ်ကျေနပ်မှုမရှိဘဲ လက်ထပ်ရမှုများ၊ အဲ့ လို ဖခင် နှင့် မိခင် အောက် မွေး လာကြ သော အနာဂတ်မျိုးဆက်သစ်များဖြစ်ကြသည့် ၄င်းတို့၏သားသမီးများကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန်အုပ်ထိန်းစောင့်ရှောက်မှု မပေးနိုင်ခြင်းတို့သည် ကျနော်တို့နေထိုင်ရာ လောကကြီး၏ အနာဂတ်ကို ထိခိုက်လာလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။
နောက်ပြီး တစ်ခါတစ်ရံ ယောကျာ်းတစ်ယောက်၏ မိန်းမဟောင်းသည် သူ၏ ကလေးအား ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်နိုင်ရေးအတွက် မိသားစုတရားခွင်မှာ အသနားခံကြသည်။ ထို အသနားခံမှုများ၏ ၈၀% ကို တရားရုံးမှ မျှတမှုမရှိသော်လည်း လိုက်လျောမှုပေးလေ့ရှိသည်။
